Aby obrazy generowane podczas badania rezonansu były pozbawione poruszeń, konieczne jest wprowadzenie zwierzęcia w stan znieczulenia pozwalającego na zniesienie ruchów ciała.
Przed rozpoczęciem sedacji lub znieczulenia ogólnego niezbędne jest przeprowadzenie szeregu czynności przygotowawczych. Zdrowie każdego pacjenta zostaje ocenione poprzez analizę badań kwalifikacyjnych, m.in. aktualną morfologię i biochemię krwi, a także echo serca u zwierząt geriatrycznych oraz z problemami kardiologicznymi. Ponadto pod uwagę brane są wszelkie pozostałe czynniki ryzyka - wszystko po to, aby znieczulenie było bezpieczne dla organizmu zwierzęcia. Na podstawie zebranych danych lekarz weterynarii przygotowuje indywidualny plan znieczulenia.
Premedykacja – uspokojenie zwierzaka i przygotowanie go do znieczulenia
Pierwszym etapem w wykonaniu znieczulenia ogólnego jest premedykacja. Celem premedykacji jest zmniejszenie lęku i odczuwanego przez zwierzę stresu, pomoc w ograniczeniu ruchów ciała, a także obniżenie dawek leków stosowanych we właściwym znieczuleniu ogólnym – infuzyjnym lub wziewnym. Decyzję odnośnie doboru i dawkowania leków podejmuje lekarz weterynarii nie tylko w zależności od stanu zdrowia pacjenta, ale także jego temperamentu, docelowego czasu trwania diagnostyki MR oraz osobistych preferencji. Dobrze przeprowadzona premedykacja pozytywnie wpływa na płynne wybudzenie ze znieczulenia ogólnego.
Znieczulenie ogólne konieczne do właściwego przeprowadzenia badania RM
Leki do indukcji umożliwiają bezpieczną intubację, a jednocześnie zapewniają pacjentowi optymalny czas powrotu do aktywności po wybudzeniu. Znieczulenie ogólne jest zwykle podtrzymywane za pomocą anestetyków wziewnych lub infuzyjnych. Znieczulenie wziewne jest częściej zalecaną metodą, ponieważ zapewnia szybszą indukcję i bardziej płynny powrót zwierzęcia do świadomości. Znieczulenie ogólne może być także podtrzymywane za pomocą leków do wstrzykiwań, w powtarzanych bolusach lub w postaci ciągłego wlewu.
Często stosowaną metodą utrzymywania znieczulenia ogólnego jest zastosowanie znieczulenia całkowitego dożylnego (TIVA)-podtrzymywane za pomocą leków do infuzji, w powtarzanych bolusach lub w postaci ciągłego wlewu. Natomiast znieczulenie wziewne zapewnia szybszą indukcję i bardziej płynny powrót zwierzęcia do świadomości.
W przypadku podejrzenia urazu czaszkowo-mózgowego z możliwym ryzykiem podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego lekarz weterynarii dobiera rodzaj znieczulenia ogólnego według określonych wytycznych.
Monitorowanie parametrów życiowych pacjenta podczas badania RM
Bezpieczne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta wiąże się z koniecznością posiadania specjalistycznej aparatury, dostosowanej do przebywania w polu magnetycznym. Dokonywane są pomiary m.in.: częstotliwość oddechów, ciśnienia parcjalnego CO2 w wydychanym powietrzu. Dzięki półotwartej konstrukcji aparatu do badań rezonansu weterynarz może łatwiej zainstalować wymagany sprzęt pomiarowy.
Wybudzenie zwierzęcia ze znieczulenia
Znieczulenie przerywa się, gdy wszystkie procedury diagnostyczne RM zostają zakończone lub nastają określone warunki stanu zdrowia pacjenta. Zwierzę jest mechanicznie wentylowane aż do oznak samodzielnej spontanicznej wentylacji i obecności określonych odruchów ocenianych przez weterynarza (jeżeli jest potrzeba zwierze jest mechanicznie wentylowane). Gdy te warunki są spełnione następuje ekstubacja czyli wyciągnięcie rurki dotchwiczej. Pacjent powoli powraca do świadomości i pozostaje pod obserwacją weterynarza aż do przywrócenia aktywności pozwalającej na wydanie go właścicielowi.
